DIFFERENT TIMES, DIFFERENT CHOICES, THE SAME HEART FOR MISSION

(READ ARTICLE IN DUTCH)

Three generations of Teeuwen men felt moved by the need in Albania. What have they learned from each other about mission? And how do stories about courage and faith inspire the young people of today? Jacques (93), Andrew (57) and Joab (22) Teeuwen share on their connection with Albania and the power of stories.

A journey with far-reaching consequences

Immediately after his conversion in 1952, Jacques realised: “I need to share this news with others.” He and his wife Ruth (90) led an adventurous and international missionary life for many years. For thirteen years they worked in Papua (Dutch Papua New Guinea at the time), and Jacques made countless trips to communist countries behind the Iron Curtain. 

One of the journeys that stands out is the one to Albania in 1979. The country proudly declared itself to be the first atheist country in the world. A statement that struck a chord in Jacques. “I wanted to go there! Although Albania was a closed country, my travel companion and I found a way: go in ‘undercover’ with a communist tour group. This wasn’t without its dangers. The secret police searched our rooms for forbidden items, such as photo cameras or bibles. We would have been deported or - worse yet - arrested if someone found out we were Christians.” 

“God has to rise to the challenge and reveal Himself”

Jacques’ son Andrew remembers that time vividly. “My father often travelled undercover to countries to smuggle Bibles and it was always thrilling. But the Albanian trip was intense. I said goodbye to my father, wondering if I would ever see him again. At the same time, I was struck by his faith. I was as outraged as he was that a country or government simply declared that God did not exist. I thought, ‘God has to rise to the challenge and reveal Himself.’ So, as a 15-year-old boy, I decided to pray daily for Albania.” 

During his stay in Albania, Jacques did not meet a single Christian. As his plane took off, he prayed over the country: ‘Lord, give me this mountain for you’. He didn’t know that years later, his son - who is now the regional leader of Pioneers Southern Europe - would become a missionary in those same mountains and start a Christian congregation there. Andrew's love for that country and its people can be traced back to his father's one journey. “Eleven years after my father's reconnaissance trip, I had my very first encounter with an Albanian. Finally, I was talking to one of the people I had prayed for for so long. It was an amazing and emotional moment,” Andrew says, with tears in his eyes. 

Three generations of commitment

Jacques and Ruth passed on their heart for mission to their children and grandchildren. Andrew knew from a young age that he wanted to be a missionary. “When the Danis - an indigenous tribe in the jungles of Papua - discovered that the gospel had been around for nearly 2,000 years, their only question was: ‘Why did you wait so long to come here?’ Our son was very moved by this reaction,” Jacques explains. “That’s why he now works with Pioneers, an organisation that wants to take the Gospel to unreached people groups.” 

This heart for Albania continued into the third generation. Grandson Joab – who has just finished his Bachelor’s in Communication Sciences – will soon be going to Albania to prepare for a youth mission trip, and he was there in 2018 with his church’s youth group: “That was the first time I saw poverty up close. It was a wonderful opportunity to be able to help the people there.” 

“You have a responsibility to share your story”

The trip to Albania is only one of Jacques’ many remarkable stories which you can read in his Dutch book God verandert grenzen. Stories that, as far as Andrew is concerned, should be passed on. “The biographies and stories of heroes of the faith are uplifting and challenging. Courageous faith full of obedience and trust in God is one example. I see it as the responsibility of older people to pass on their experiences, to encourage younger generations.” Joab, Jacques’ grandson and Andrew’s nephew, feels the same way: “I feel inspired by the way my grandpa and grandma faced every adventure full of faith. They have been helping people their entire lives, without getting anything material in return. As young people, we can learn from that.” 

Modern-day missions: group chats and a surf school.

The way evangelism is done has certainly changed over the years. Where Jacques spoke before large crowds, Andrews' method is personal conversations and Joab mainly embodies the gospel by helping people who are experiencing poverty. 50 years ago, Jacques and Ruth had to travel for two days through Papua to make a telephone call, but Andrew is now in a group chat with his Albanian congregation. Andrew says: “These days, the term ‘missions’ can sound old-fashioned. But when you understand what God's desire is for all nations, it takes on real meaning. At Pioneers we even have missionaries who run a surf school. And praying and giving are also crucial parts of the call. You don’t have to go all the way to Papua - you can be a witness anywhere!” 

VERSCHILLENDE TIJDEN, VERSCHILLENDE KEUZES, HETZELFDE HART VOOR MISSIE

(READ IN ENGLISH)

Drie generaties Teeuwen-mannen werden geraakt door de nood in Albanië. Wat leren ze van elkaar over zending? En hoe inspireren verhalen over moed en geloof de jongeren van nu? Jacques (93), Andrew (57) en Joab (22) Teeuwen aan het woord over hun betrokkenheid bij Albanië en de kracht van verhalen.

Een reis met verstrekkende gevolgen

Direct na zijn bekering in 1952 beseft Jacques: “Dit nieuws moet ik aan anderen vertellen.” Hij en zijn vrouw Ruth (90) leidden jarenlang een avontuurlijk en internationaal zendelingenbestaan. Zo werkten ze dertien jaar in Papoea – toenmalig Nederlands Nieuw Guinea - en maakte Jacques voor Open Doors talloze reizen naar communistische landen achter het IJzeren Gordijn.

Een bijzondere reis was die naar Albanië in 1979. Het land verklaarde trots het eerste atheïstische land ter wereld te zijn. Een statement dat Jacques diep raakte. “Ik wilde erheen! Hoewel Albanië een zeer gesloten land was, vonden mijn reisgenoot en ik een manier: ‘undercover’ mee met een communistische reisgroep. Niet zonder gevaar. Onze kamers werden doorzocht door de geheime politie op verboden voorwerpen, zoals fotocamera’s en bijbels. En we zouden het land uitgezet of - nog erger – opgepakt zijn als iemand had ontdekt dat we christenen waren.”

Jacques’ zoon Andrew herinnert zich die tijd nog levendig. “Mijn vader ging vaker in het geheim naar landen om bijbels te smokkelen en dat was altijd spannend. Maar de Albaniëreis was echt heftig. Ik nam afscheid van mijn vader, mezelf afvragend of ik hem ooit zou terugzien. Tegelijkertijd sprak zijn geloof me enorm aan. Ik was net zo verontwaardigd als hij dat een land of regering gewoonweg verklaarde dat God niet bestond. God moest die uitdaging aangaan en zichzelf openbaren, vond ik. Dus besloot ik - als 15-jarige jongen – dagelijks voor Albanië te bidden.”

Het evangelie heeft sinds de jaren 90 in het hele land vrucht gedragen. Er zijn van noord tot zuid en van oost naar west kerken die de naam van Jezus groot maken en verkondigen.

De gemeente die toentertijd in het noordoosten van Albanië (in Peshkopi) door het Pioneers team is gesticht, gaat nog steeds door. Zij wordt luchthartig als 'kraamafdeling' betiteld omdat er daar voortdurend vooral jongeren tot geloof komen die de stad dan verlaten en zich in de hoofdstad Tirana of in het buitenland bij een andere gemeente aansluiten. De gemeente in Peshkopi heeft in de jaren negentig in Kosovo een nieuwe gemeente gesticht, onder anderen door het uitzenden van twee jonge Albanezen naar Kosovo.

Er is ook een Pioneers team werkzaam onder de Roma in de buitenwijken van Tirana. Ze runnen daar een kleuterschool en geven praktische en geestelijke steun aan de inwoners van die wijken. Omdat de meeste Roma analfabeet zijn worden bijbelse verhalen mondeling overgedragen.

Tijdens zijn verblijf ontmoet Jacques geen enkele christen in Albanië. Terug in het vliegtuig bidt hij uit over het land: “Heer, geef mij dit bergland voor U”. Hij kon toen niet vermoeden dat zijn zoon jaren later zendeling zou worden in diezelfde bergen en er een christelijke gemeente zou starten! “Elf jaar na mijn vaders verkenningsreis had ik mijn allereerste ontmoeting met een Albanees. Eindelijk sprak ik iemand van het volk waar ik al zo lang voor bad. Een geweldig en ontroerend moment”, vertelt Andrew met tranen in zijn ogen.

Drie generaties van betrokkenheid

Jacques en Ruth gaven hun zendingshart door aan hun kinderen en kleinkinderen. Zo wist Andrew al jong dat hij zich wilde inzetten voor de zending. “Toen de Dani – een inheemse stam in de jungle van Papoea – ontdekten dat het evangelie al bijna 2000 jaar bestond, was hun enige vraag: ‘Waarom hebben jullie zo lang gewacht met hierheen komen?’ Die verbazing raakte onze zoon diep”, vertelt Jacques. “Daarom werkt hij voor Pioneers, een organisatie die onbereikte volken wil bereiken met het evangelie.” Andrew is tegenwoordig regioleider van Pioneers Zuid Europa.

De betrokkenheid bij Albanië bereikte ook de derde generatie. Zo gaat kleinzoon Joab – net klaar met zijn bachelor communicatiewetenschappen – binnenkort naar Albanië als voorbereiding op een jongerenreis en was hij er in 2018 met de jongerengroep van zijn kerk: “Dat was de eerste keer dat ik armoede van dichtbij zag. Een geweldige kans om mensen daar te mogen helpen.”

‘Je verhaal delen is een verantwoordelijkheid’
De reis naar Albanië is slechts een van Jacques’ vele bijzondere verhalen die u kunt lezen in zijn boek God verandert mensen*. Verhalen die wat Andrew betreft doorgegeven moeten worden. “Biografieën en verhalen van geloofshelden zijn opbouwend en uitdagend. Moedig geloof vol gehoorzaamheid en vertrouwen op God is een voorbeeld. Ik zie het als verantwoordelijkheid van ouderen om hun ervaringen door te geven, om jongere generaties aan te moedigen.”

Joab ervaart dat ook: “Ik vind het inspirerend hoe mijn opa en oma met vertrouwen ieder avontuur aangingen. Ze hielpen hun hele leven mensen, zonder daar fysiek iets voor terug te krijgen. Daar kunnen we als jongeren van leren.”

Moderne zending: groepsapp en surfschool

De manier van evangelisatie is door de jaren heen wel veranderd. Waar Jacques voor grote menigten sprak, is Andrews’ methode het persoonlijke gesprek en geeft Joab het evangelie vooral handen en voeten door mensen in armoede te helpen. En terwijl Jacques en Ruth vijftig jaar geleden in Papoea twee dagen moesten reizen voor een telefoongesprek, heeft Andrew een groepsapp met zijn Albanese gemeenteleden. Andrew vertelt: “Zending kan tegenwoordig ouderwets klinken. Maar als je begrijpt wat Gods verlangen is voor alle volken, krijgt zending echt betekenis. Bij Pioneers hebben we zelfs zendelingen met een surfschool. En bidden en geven is ook een opdracht, dus je hoeft niet naar Papoea te gaan. Getuige zijn kan overal!”

Geïnspireerd worden door meer verhalen? We delen ze op www.pioneersnederland.org

* Het boek van Jacques Teeuwen is verkrijgbaar bij de christelijke boekwinkel of via internet

Midweek Memo: Sarajevo Under Siege from Covid-19

Springtime in the city of Sarajevo has seen an average of 10-13 deaths per day due to the Covid-19 virus. In a city of 344,000, healthcare workers and residents alike feel under attack. The population hasn’t witnessed a loss of life like this since it was under siege during the Bosnian War in the 1990s when 11,000 people died in Sarajevo alone. City cemeteries now have trouble keeping up with daily burials of those who have succumbed to Covid-19.

This is the deadliest period of the pandemic so far in Sarajevo, which is the capital of Bosnia and Herzegovina, a country that became an independent republic after the Bosnian War in 1995. The nation’s constitution requires a three-member Presidency to represent each major ethnic group in the region: Eastern Orthodox Serbs, Bosnian Muslims and Catholic Croats. While the limitation of power for each ethnic group is intended to keep peace amongst them, many say it has made it difficult for the country to pursue aggressive measures in fighting Covid. The complicated structure has made it difficult to obtain vaccines and ventilators and residents have taken their frustrations to the streets in protest, even as their Balkan neighbors Serbia and Croatia have rolled out effective vaccine programs.

Pray for the residents, healthcare workers, and government officials in Sarajevo, as they long for an end to the pandemic. Pray for the Christian church, that it would be a bright light in dark times. Pray for the local Christians and the Pioneers there to boldly share the love and security of Jesus Christ in the midst of so much suffering and uncertainty.